Zou je de adembenemende dans van het licht aan de hemel willen vangen? De aurora borealis en aurora australis, beter bekend als het noorderlicht en zuiderlicht, zijn niet alleen fascinerende natuurfenomenen, maar ook een steeds vaker voorkomend spektakel!
Deze betoverende lichtshows, die al eeuwenlang de mensheid fascineren, worden veroorzaakt door interacties tussen geladen deeltjes afkomstig van de zon en het aardmagnetisch veld. Wanneer deze deeltjes de atmosfeer binnendringen, botsen ze met gassen zoals zuurstof en stikstof, waardoor er licht wordt uitgezonden. De kleuren die je ziet, variëren afhankelijk van het type gas en de hoogte waarop de botsingen plaatsvinden. Zo zorgen zuurstofmoleculen voor groene en rode tinten, terwijl stikstofblauwe en paarse kleuren produceert.
De voorspelling voor de zuidelijke lichten, de aurora australis, is voortdurend in beweging. De 'Soft Serve News Aurora Prediction Program' geeft real-time schattingen van de stormintensiteit, uitgedrukt in de Kp-waarde. Hoe hoger de Kp-waarde, hoe groter de kans op het zien van de aurora. Op dit moment, over een paar minuten, wordt een Kp-waarde van 1.67 voorspeld, wat staat voor 'rustig'.
De aurora australis, het zuiderlicht, is een lichtverschijnsel dat voornamelijk te zien is in de nachthemel boven Antarctica, tijdens de wintermaanden. Het is de zuidelijke tegenhanger van de aurora borealis, ofwel het noorderlicht, dat te zien is in de noordelijke hemisfeer, met name in de buurt van de poolcirkel, zoals in Noord-Canada, Alaska, Rusland en Scandinavië.
De K-index is een maatstaf voor geomagnetische activiteit over een periode van 3 uur. Hoe hoger de K-index, hoe groter de kans dat je een aurora kunt zien op lagere breedtegraden. De Australian Region K index wordt geschat door het Bureau of Meteorology.
De aurora, zowel de borealis als de australis, verschijnt als dynamische patronen van stralend licht. Deze patronen variëren sterk en kunnen eruitzien als gordijnen, stralen, spiralen of dynamische flikkeringen die de hemel bedekken. De waarneming van deze fenomenen is een ware belevenis.
De beste tijd om de aurora australis te zien is tijdens de langere nachten van de late herfst, winter en vroege lente. De periode tussen middernacht en 3 uur 's nachts is vaak het meest optimaal. Door de invloed van lichtvervuiling is het raadzaam om te wachten tot de zon volledig is ondergegaan voordat je de nachthemel gaat verkennen.
De aurora australis zal naar verwachting uitzonderlijk sterk zijn in 2025. Dit komt door de zonne-maximumfase, die het hoogtepunt markeert van de 11-jarige magnetische cyclus van de zon. Tijdens deze fase bereikt de activiteit van de zon zijn hoogste niveaus, wat resulteert in meer frequente en intensere zonnevlammen en coronale massa-ejecties (CME's). Deze gebeurtenissen geven geladen deeltjes vrij die de aarde bereiken en de aurora's creëren.
